De foto (januari 2025)
Gevonden op zolder in een houten kist
Een bevroren plaatje in zwart en wit.
Op de voorgrond een dame vergezeld door haar man.
In zijn hand een voorwerp, dat ik niet plaatsen kan.
Kinderen spelend midden op straat. Heren in een broek, meiden met een staart.
Gehurkt bij een plasje starend naar knikkers of een dier. Onmiskenbaar tijdloos vertier.
Een melding op mijn smartwatch… Brengt me terug naar in het heden. Ik staar naar de foto en weet; zij die er waren zijn allang overleden.
Hemelse visie (december 2024)
‘Nederland is een paradijs, bewoond door mensen die denken dat ze in de hel zijn.’
Verwarring (december 2024)
Een samenleving met een gesloten moraal, spreekt enkel in zijn eigen taal.
Stormnacht (juli 2024) Ingezonden gedicht #northseaport
Woeste zee, zwart als inkt, bulderend geraas
Leeft en neemt, geen ziel vergeeft, uitzichtloos relaas
Golf van weemoed, keert en draait, eindeloze tijd
Nimmer roerloos, deinend zand. Sereniteit
Vogels (22 februari 2024)
Nu vogels hun schuilplaatsen voorzichtig verlaten.
Nu de blijdschap plaats heeft gemaakt voor het kille gehate.
Nu het waterpeil zijn natuurlijke staat heeft gevonden.
Nu de zon, het laatste grijs heeft verslonden.
Nu de natuur gestopt is met wenen.
Nu, ja eindelijke nu.
Na behoorlijk aandringen neemt de kou voorgoed de benen.
Het pad (januari 2024)
De weg is langer dan we van te voren hadden ingeschat.
Het pad troebeler dan het smerigste water. De hemelse schitteringen zijn door as verdreven.
Mijn voeten dragen de kilo’s last niet meer.Vlezige punten striemen door mijn huid. Een plas ontwijkend, vervolg ik het pad
In de duisternis, vind ik mijn weg. Steeds dichter, steeds nijpender. Bladeren vallen van de bomen.
Een windvlaag langs de donkerblauwe toren. In de verte de eerste tekenen van de meedogenloze nacht.
De eerste koude druppels vallen, op het modderige pad. Het gevoel in mijn handen en voeten maakt plaats voor ijzige temperaturen. Tintelingen rond mijn lippen.
Asgrauwe schimmen, begeleiden mij op de route naar de grot. Waar de duisternis het beest verhuld.
Gedichten 2023
Het grootste geluk (augustus 2023)
We lopen samen ……zand, bladeren, wind
samen, ik als vader, jij als kind
Soms fantaseer ik over wie jij later bent. Dan, die ondeugende blik in je ogen…en ik geniet van het moment.
Kalm an (juli 2023)
Aarzelend getjilp in de vroege ochtendgloren wordt overstemd door klanken van een oude kerktoren.
Over het land trekt de mist op tot vlak boven de grond.In de verte het geblaf van een iets te waakse hond.
Niet veel later als vogels uitbundig hoogtij vieren. Sjokt een boer tussen zijn lievelingsdieren.
Op de landweg vlakbij de boerderij dirigeert hij zijn koeien langs de Twentse hei.
Zijn gemoed is mild, zijn gelaat is grauw. Hij kijkt omhoog, Langzaam wordt ‘t blauw.
De Dood (oktober 2023)
Vandaag gaat de Dood zijn lange pad vervolgen. Genadeloos, gevoed door woede en verdriet.
Niets houdt de duisternis nog tegen.
Wederom, heeft de Dood zijn zin gekregen.